Sokakta Yavaş Yavaş Songtext
von Yener Çevik

Sokakta yavaş yavaş


Sokaklar savaş
Çocuklar olmuş ayyaş
Evden atılan mı ararsın, tecavüze uğrayıp satılan mı?
Birinin elinde tiner, birinin elinde bali
Çekiyorlar ciğerine, ölümü bekler gibi
Yaşamak onlara üzüntü veriyor, niye mi?
Karnı aç, üstü başı perişan
Ağlayan ana var, her gece ağlayan
Bu üzüntüdür işte insanı çileden çıkaran
Sokağa bulaştıran, ölüme yaklaştıran
Yavaş yavaş hayattan insanı koparan
Yok şimdi hiçbir şey onları hayata bağlayan
5-6 yaşında çocuklar görüyorum ağlayan
Akşama ekmek parasını da bundan çıkaran
Ellerinde mendil, sakız satmaya çalışan
Sokakları ev edinmiş, oralarda yatan
Bu çocukları siz görmediniz mi, ulan?
Bakma sen benim ağladığıma, sosyete
Sizin gibiler yüzünden düştüm ben bu hâle

Sokakta yavaş yavaş (yavaş yavaş)
Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş
Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş
Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş


Ben sokaktan geldim, koçum, sokaktan
Küçücük yaşımdan nefret ettim hayattan
Kalleşler, düzenbazlar, sözleri tutmayanlar
Dost görünüp, insanı arkadan vuranlar
Garibin, yetimin hakkına göz koyanlar
İnsanları bu hâllere düşürüp duranlar
İşte bunlar, "biz insanız" diyorlar
Sokakta onca aç insanı düşünmüyorlar
Tok açın hâlinden anlamaz
Parayla insan olunmaz
Sokaklarda yaşayan insanlar unutulmaz
Söylüyorum lafımı anlayanlara
Burası sokak, ne yemek var ne de sıcak ocak
Evindekine benzemez kurşuni yaka
İnsan olan anlar derdimi ancak
Gene de umutsuzluğa düşme, kendini kaybetme
Kendini kaybetme dememdeki düşünce
Sokakları bu duruma getirenler (hah) alçaktır bence

Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş
Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş
Çocuklar ölüyor sokakta yavaş yavaş
Bu işe dur diyen yok be arkadaş
Sokakta yavaş yavaş

Kaçımız çocukluğunu yaşadı bu memlekette?
Yarımız sabahın köründe gevrek peşinde
Yarımız ayakkabı sandığıyla kahve köşesinde
Ezildik, itildik, lekelendik senelerce
Yaş günüm hiç olmadı ama ben girdim on sekize
Yurttan attılar, on sekize geldi yaş diye
Şimdi sokaktayım belimde bir emanetle
Ben de hayata atıldım kendim kendimce
Ezilmemeye yemin etmişim ben bir kere
Sahipsiz olanın çok gelirler üstüne
Tektim artık sokakta kendi kendime
Su testisi su yolunda kırılır, bilirim de
Boyun eğmek yok bundan sonra kahpeye
Çekilin önümden, yolumda durmayın artık benim de
Kulak verin sokaktaki yaşama sesine
Devirdaim yapan bu hayat işte
Ezenleri ezmeye geldim ben de